Küçük beyaz sabun bu günlerde çok üzgündü.Çünkü onu kimse kullanmıyordu.Oysa beyaz sabun, evin küçük kızı Elif ellerini yıkasın diye satın alınmıştı. Elif önceleri yemekten önce ve sonra ellerini düzenli olarak yıkıyordu. Küçük beyaz sabun da bir işe yaradığını düşünerek mutlu oluyordu. Ama son zamanlarda Elif ellerini yıkamadan yemek masasına oturmaya başlamıştı.Annesi uyarınca da hemen aceleyle ellerini ıslatıp dönüyordu. O gün de aynı şey oldu. Elif aceleyle ellerini suda yıkadı. Banyodan çıkmak üzereydi ki bir ağlama sesi duydu. Etrafına bakındı, küçük beyaz sabunu gördü. Elif şaşırdı küçük beyaz sabun ağlıyordu. Boncuk boncuk köpükler çykarıyordu.Bir sabun neden ağlayabilirdi ki? Elif küçük sabunun yanına giderek: "neden ağlıyorsun?" diye sordu. Küçük sabun: " annen beni, senin kullanman için aldı.Sen ilk zamanlarda beni kullanıyordun, ben de buna çok seviniyordum. Ellerin tertemiz oluyordu. Ama artık beni kullanmıyorsun, unuttun beni." dedi. Elif küçük sabunun söylediklerini düşündü. Ona hak verdi. " Artık üzülme, söz bundan sonra ellerimi hep seni kullanarak yıkayacağım."dedi.