demokrası

arkadaslar demokrası ıle ılgılı her seye ıhtıyacım var, yardımcı olursanız sevınırım. değerler egıtımı ıle ılgılı klasor hazırlıyorum. sımdıden tesekkurler

Türkçe Dil SDA A2: K; 1, 2, 3 DA A4: K; 5,6
●Öğretmen çocukların minderlerini alarak “u” şeklinde oturmalarını ister. Öğretmen çocuklara çeşitli sorular sorar.
-Sizin sınıftaki haklarınız neler biliyor musunuz?
-Okulda arkadaşlarımızla nasıl geçinmeliyiz?
-Evde çok gürültü yaparsak kimler rahatsız olur?
-Toplu taşım araçlarında sıraya neden girmeliyiz?
-Arkadaşlarımızın eşyalarını izinsiz alabilir miyiz?
-Neden özür dileriz? Sohbet çocuklardan gelen sorularla devam eder.
●Ardından öğretmen çocuklara çeşitli bilmeceler sorar.
Sınıfın lideridir- Bizim oylarımızla seçilir. (BAŞKAN) Anne baba çocuk- Biz ne deriz ona ( aile)
Evimizin üstünde – altında otururlar- Hep bize destek olurlar. (KOMŞU)
●Ardından ”Sorumlu Öğrenciler” adlı hikâye çocuklara anlatılır.
SORUMLU ÖĞRENCİLER
Meral Öğretmen sınıfa geldiğinde henüz öğrencileri gelmemişti. Sınıfa önce Ayşe, İsmail, Eray, Mustafa ve Gökay geldi. Onlar servisle geldikleri için diğer arkadaşlarından daha erken geliyorlardı. Sınıfa girince:
-Günaydın öğretmenim, dediler. Meral Öğretmen onlara istedikleri köşelerde oynayabileceklerini söyledi. Çok geçmeden diğer öğrencilerde geldiler.
-Günaydın öğretmenim, günaydın arkadaşlar deyip köşelerde oynayan arkadaşlarının yanlarına geçtiler. Herkes değişik bir köşede oynadı, kahvaltı saati yaklaştığında Meral Öğretmen:
-Çocuklar, şimdi oynadığımız oyuncakları beraberce toplayalım, dedi. Çocukların birkaçı sınıfı toplamaktan hiç hoşlanmıyordu; ama Ercan, Kadir ve Bilge sınıfı düzenlemede en çok çalışan çocuklardı. Sınıftaki diğer öğrenciler sınıfın toplanması için fazla çaba göstermezdi. Meral Öğretmen bunu fark etmişti. Kahvaltı sonrası Türkçe Dil dersinde:
-Çocuklar bugün sınıftaki köşeleri düzenleme çalışmasında en çok çalışan arkadaşlarınız kimlerdi? Diye sordu. Herkes parmak kaldırdı. “Öğretmenim en çok ben çalıştım” dedi.
Meral Öğretmen:
-Ben sizi izledim. Bazılarınız bu çalışmaya her gün katılıyor, bazılarınız ise katılmıyor. Onun için şimdi sizinle bir oylama yapacağız. Her köşeye bir başkan ve başkan yardımcıları seçeceğiz. Bu seçimi her hafta yapacağız ve herkes her köşede hem başkan, hem de yardımcı olarak görev alacak, dedi.
Meral Öğretmen köşelerin isimlerini sıra ile saydı. “Evcilik köşesine kim başkan olmak ister?” diye sordu. Sezgin: “Ben olmak istiyorum öğretmenim.” dedi.
Meral Öğretmen:
-Sezgin arkadaşınızın evcilik köşesine başkan olmasını isteyenler parmak kaldırsın dedi. Öğretmen parmak kaldıranları saydı. Sezginin başkan olmasını isteyenlerin sayısı fazlaydı.
-Tamam, bundan sonra Sezgin bir hafta boyunca Evcilik köşesinde başkan olarak görev yapacak, dedi. Diğer köşelere de aynı şekilde parmak kaldırıp oy kullanarak başkan ve yardımcıları seçildi. Ertesi gün Meral Öğretmen:
-Haydi, çocuklar sınıfımızı topluyoruz dedi. Her köşedeki sorumlu başkan ve yardımcıları hemen kendilerine ait olan köşeyi topladılar.
Meral Öğretmen:
-Bakın çocuklar bu şekilde sınıfımız daha kolay toplandı ve daha düzenli oldu. Sizde bu uygulamayı sevdiniz mi? diye sordu. Çocuklar:
-Evet, öğretmenim dedi.
Meral Öğretmen:
-O zaman herkes kendini alkışlasın ve sıraya girsin. Yemekhaneye giderken şu şarkıyı söyleyelim, dedi.
-Sınıfımızı topladık,
Çok çok acıktık.
Yemeğimizi bitiririz,
Biz çok çok düzenliyiz.
●Hikaye istenen çocuklar tarafından anlatılır.
●Öğretmen, İnsan hakları ve Demokrasi Haftası ile ilgili açıklamalar yapar. Çocuklar tarafından oylama ile seçilen bir hikayeyi resimlerini göstererek okur. Hikaye, soru-cevap şeklinde tekrar edilip, kitabın seçimi hakkında çocukların duygularını ifade etmeleri sağlanır.

Bir varmış bir yokmuş, kaplumbağalar koşar tavşanlar oturmaktan bıkarmış. Dev salyangozlar varmış, develer ufacıkmış. Masal bu ya uzun boyunlu zürafa kısacıkmış, anlayacağınız bu masalda işler pek karışıkmış.
Bir gün bir karnabahar yetişmiş toprakta. Aman görseniz ne hoşmuş, göbeğinin ortasında çiçeklerin olduğunu gördükçe kendini pek bir severmiş. “Aman ne güzel oldum, aman ne güzel oldum” der, gülermiş. Annesi ve babası pek hoşlanmış ilk önceleri... Bir karnabaharın kendini sevmesi ne güzel şey diye düşünmüşler. Onlar da bu koca göbekli, koca çiçekli karnabaharı pek sevmişler.
Günler geçmiş bizimki büyümeye başlamış. Karnındaki baharlarda daha artmış, yüzü gözü iyiden iyiye belirginleşmiş. Ee çocukluktan da çıkmış artık. Anlayacağınız kocaman bir kız olmuş ama `Aman ben ne güzelim, aman ben ne güzelim` diyerek aynanın karşısında oturmaktan hiç vazgeçmemiş. Hatta birilerini gördüğünde, başka karnabaharlarla oynadığında bile mutsuz oluyor ve kendini aynada seyretmekten başka bir şeyden mutlu olmuyormuş. Diğer karnabaharlar bunu bir türlü anlayamıyorlarmış, çünkü ne zaman onunla oynasalar, o hep kendi istediklerinin olmasını istiyor, diğer karnabaharların haklarına hiç saygı göstermiyormuş. Sadece kendisini seviyor, bu yüzden de hep sıranın başına geçiyor, oyunda ilk o ebe olmak istiyormuş. Okulda da sınıf başkanlığı seçimlerinde seçim yapılmadan kendisinin başkan olacağını söylemiş. Öğretmen bu konuda onu uyarmış ve sınıf başkanlığı seçiminde herkesin başkanlık için oy hakkı olduğunu ve kime isterlerse ona oy vermekte serbest olduklarını söylemiş. Bu durum bizim güzel mi güzel karnabahar’ın hiç hoşuna gitmemiş.
Anne ve baba karnabahar kızlarının bu durumundan rahatsız olmaya başlamışlar. Kendini beğenmiş karnabahar ise odasından dışarı çıkmamış. Belli bir süre sonra sağlığı bozulmaya başlamış, çiçeklerle dolu göbeği kararmaya başlamış. O hâlâ “Benim gibi güzeli var mı şu sebzeler arasında” diye söylenip duruyormuş. Bir gün karnı çok ağrımış annesi ve babası hemen doktora götürmüşler. Doktor amca onun ne kadar zamandır güneş görmediğini sormuş. Güneş görmediği için hastalandığını arkadaşlarıyla oynaması gerektiğini anlatmış.
Annesi ve babası gerçekten çok üzülmüşler. Bizim karnabahar ise hastalıklı yüzünü ve kararmış çiçeklerini ilk defa o gün fark etmiş. O günden sonra mahalledeki bütün karnabaharlarla koşmuş oynamış, sağlığı yerine gelmiş. Kendini beğenmişliği mi? Eee o da düzelmiş tabi... Kendini beğenmiş karnabahar herkesin başka başka özel yetenekleri olduğunu fark etmiş bütün karnabaharların ve bütün çocukların özel ve güzel olduğunu biliyormuş artık. Okulda da herkesin haklarına saygı göstermeyi, söz almak için sırasını beklemeyi, seçimlerde kim daha çok oy alırsa onun başkan olarak seçileceğini anlamış. Başkalarının haklarına saygı göstermeden sıranın başına geçmek istemenin, oyunlarda kurallara uymak gerektiğinin, sadece kendini değil tüm insanlığı sevmenin önemini anlamış ve artık çok mutlu bir karnabaharmış….

İNSAN

Gelin yüzlü papatyalar

Kırın en güzel süsüdür;

Ondan daha güzeller var,

Bu gülen insan yüzüdür.


Yaz ağaca küpe takar,

Gümüş dere durmaz akar,

Akan sudan güzeli var,

Bu, gülen insan sesidir.


Artık hava kararınca,

Yuvasındadır karınca,

Ölüm menzile varınca,

Yaşlanan insan özgürdür.


Ne solan çiçek, duran su,

Ne karıncanın uykusu,

İnsana ilk dokunan şu

Küsen insanın sözüdür.

İlhami Bekir tez

BİZ DÜYA ÇOCUKLARI


Bizler çiçekleriyiz

Umudun ve sevincin,

Habercileriyiz biz

Gelen mutlu günlerin.


Biz hepimiz kardeşiz.

Hep dünya çocukları,

Kuracağız birlikte

Yaşanası dünyayı.


Her ülkeden her ırktan,

Biz dünya çocukları,

Verelim hep el ele

Dünyanın her yerinde.


Haydi, çocuklar gelin bizimle,

Yürüyelim biz yarına,

Haydi, çocuklar gelin bizimle

Mutluluğa ve barışa.