Bir gün Nasrettin hoca yolda yürürken lambaya çarpmýþ. lambanýn içinden bir cin çýkmýþ ve þöyle demiþ dile benden ne dilersen demiþ Nasrettin hoca özür dilerim demiþ.
Söyle Bari
Hoca ormana gitmiþ.Oturmuþ bir dalýn üstüne, baþlamýþ kesmeye.Aþaðýdan geçen bir yolcu Hoca'ya seslenmiþ:- Be adam! Ýnsan oturduðu dalý keser mi ? Þimdi düþeceksin.Hoca adama aldýrmamýþ; iþine devam etmiþ.Az sonra dal kýrýlmýþ.Hoca, cumburlop düþmüþ.Düþtüðü yerden periþan seslenmiþ:
-Düþeceðimi bildin ne zaman öleceðimi de söyle bari.
YA TUTARSA
Hocanin cani bir gün sarma çeker.Ama elinde yogurt bakraçlari anasi da aglamis ne yapim ne yapim derken aklina göl gelmis.Gelmis gölün kenarina,atmis bakraçlari kenara çikarmis sarmis sigarasini hafif hafif demleniyor.Sonra birden bekçinin düdügünü duymus. Eyvah simdi yandik derken aniden atmis sarmayi bakracin içine sonrada bakraci tutmus göle dökmeye baslamis.O esnada bekçide yaninda bitivermis.Bakmis bakmis anlamamis sonra hocaya sormus ne yapiyorsun diye.Hocada görmüyor musun yogurt mayaliyorum demis. bekçi kahakahalar içinde ilahi hoca koca göl hiç maya tutar mi demis.Hocada ya tutarsa diye cevap vermis.Sonra bekçi ilahi hoca diyip güle güle yoluna devam etmis.Hoca hem keyfine hem yogurda yanarken bekçinin arkasindan bakip simdi bu salak herkese anlatir demis.
Sýkarken
Nasrettin hoca bir gün yolun kenarýnda kedisini yýkýyomuþ.Yoldan geçen arkadaþý hocaya:
-Hocam kediyi yýkama ölür.
demiþ.Hoca aldýrýþ etmemiþ ve yýkamýþ.Arkadaþý dönüþte hocayý tekrar yolun kenarýnda görmüþ.Kedi ölmüþtü. adam:
-Hocam ben size kediyi yýkamayýn ölür demedimmi? demiþ.Hoca:
-Ben kediyi yýkarken ölmediki sýkarken öldü demiþ.
Baklava
Hoca aksamleyin eve dogru yururken, baklava seven bir koyluyle karsilasir.
-Hoca, kisa bir sure once bir adam buyuk bir tepsi baklava goturuyordu...
-Beni ilgilendirmez!
-Fakat adam tepsiyi sizin eve goturuyordu.
-O zaman seni ilgilendirmez!
ALLAH BÝLÝYOR
Nasreddin Hoca bir cimri tanýdýðýnýn evine gittiðinde tanýdýðý ona bayat ekmek ile bir tabak bal ikram etmiþ. Nasreddin Hoca bayat ekmeði diþi kesmeyince sinirinden balý kaþýkla yemeye baþlamýþ.Ev sahibinin gözü yerinden oynamýþ :
-Aman efendim, bal ekmekle yenmez ise, insanýn içini sýyýrýr, demiþ.
Nasreddin Hoca hiç ses çýkarmadan balý bitirmiþ ve :
-Kimin içinin sýyrýldýðýný Allah biliyor, demiþ.
ALLAHIN RAHMETÝ
Yaðmurlu bir günde Nasrettin Hoca pencereden dýþarý bakarken komþusunun koþa koþa yaðmurdan kaçtýðýný görür pencereyi açar :
-Hey Ahmet Efendi, birde hacý olacaksýn rahmetten kaçýlýr mý?, der.
Zavallý adam eli mahkum sýrýlsýklam olur. Ertesi gün hocanýn komþusu hocayý yaðmurdan kaçarken görür ve hocaya bir ders vermek ister :
-Hoca Hoca dün bana diyordun bugün sen neden rahmetten kaçýyorsun, der.
Hoca hiç durmadan yoluna devam eder ve komþusuna þöyle der :
-Ben rahmetten kaçmýyorum sadece Allahýn rahmetine basmamak için çabalýyorum.
AKLIN VARSA GÖLE KOÞ
Hoca, bir gün kýrlardan topladýðý çalý çýrpýyý eþeðine yükleyip evine götürürken :
-Acaba, yaþ çýrpý da kurusu gibi yanar mý? diye düþünür ve þeytana uyarak çakmaðýný çakar ve alevi çalý çýrpýya dokundurur.Aralarýnda kurularý da bulunan çalý çýrpý hemen alev alýr.Eþekte bir korku, bir telaþ, huzursuzluktur baþlar.Anýra anýra, çifte ata ata dört nala koþmaða baþlar.Hoca da arkasýndan olanca gücüyle baðýrýr :
-Aklýn varsa göle koþ!
ATEÞ DÜÞTÜÐÜ ZAMAN
Nasreddin Hoca'nýn evine tüccar arkadaþý misafir olmuþ.Hoca ona mantý piþirip getirmiþ.Arkadaþý acele edip mantýyý hemen aðzýna atýnca boðazý yanmýþ.Boðazýnýn yandýðýný belli etmemek için baþýný tavana doðru dikmiþ ve yanmanýn etkisi gidince de baþýný tavandan indirmeyip sormuþ :
-Hocam bu tavaný ne zaman yaptýnýz.
Hoca hemen :
-Boðazýma ateþ düþtüðü zaman, demiþ.
BANA NE AD KOYARLARDI?
Bir gün Nasretin Hoca'ya Timur :
-Yahu, þu Abbasi halifelerinin her birisi birer lakab almýþ kimi El mutazýmBillah, kimisi de El mütevekkil-Allah, diye anýlýyormuþ. Ben acaba onlarýn zamanýnda hükümdar olsaydým, bana ne ad koyarlardý. Hoca hiç çekinmeden :
-Sana da Neüzzü-Billah derlerdi, cevabýný vermiþ.
BENÝM NE YÝYÝP ÝÇTÝÐÝMÝ SORMAZSINIZ...
Nasrettin Hoca, bir köyde vaaz veriyormuþ. Laf arasýnda Hazreti Ýsa'nin gögün dördüncü
katýnda olduðunu söylemiþ...
Vaazdan sonra, bir kadin Hoca'ya yanaþmýþ :
-Hazreti Ýsa, orada ne yer, ne içer?, demiþ.
Hoca'nin tepesi atmýþ :
-Ey hatun, köyünüze geleli þunca zaman oldu, benim ne yiyip,
içtiðimi sormazsýn da, Allah'in peygamberini sorarsýn!
BENÝM YERÝME SENÝ GÖTÜRÜR
Hoca Nasreddin ölüm döþeðindeymiþ. Karýsýný çaðýrmýþ.
-Hanim en güzel elbiselerini giy, iyice kokular sürün, tak takýþtýr yanýma gel otur.
-Ayol hoca delirdin mi sen. Bu durumdayken ben nasýl süslenirim?
-Ýyi ya azrail gelince belki beðenip benim yerime seni götürür.
BEN UYUYORUM
Bir gün Nasreddin Hoca þehire gelip, bir arkadaþýyla birlikte handa kalmýþ.Gece yarýsý arkadaþý sormuþ :
-Hocam, uyudunuz mu?
-Buyurun birþey mi var?
-Biraz borç para isteyeyim demiþtim.
Nasreddin Hoca derhal horlamaya baþlayýp :
-Ben uyuyorum! demiþ.
KUYUYA DÜÞEN AY
Bir gece Nasreddin Hoca kuyudan su almaya gider. Bakar ki ay kuyuya düþmüþ. Hoca:
Kadýn kadýn, diye hanýmýna baðýrýr. Bana çabuk bir kanca getir yoksa ay boðulup ölecek.'
Karýsý kancayý getirir. Nasreddin Hoca kancayý kuyuya atar çeker çeker kanca gelmez. Hoca, "galiba ay'ý tuttum" der. Kancanýn ipi gerilir gerilir ve kopar. Sýrt üstü düþen Nasreddin Hoca gökyüzünde ay'ý görür.
-Düþtük düþmesine ama ayý da kurtardýk, der
DÜNYA KAÇ METRE?
Arkadaþlarýndan biri hocaya sorar:
- Hocam dünya kaç metre?
Tam o sýrada yanlarýndan bir cenaze geçmektedir. Hoca onu göstererek:
-Ona sor! Bak, ölçmüþ, biçmiþ, gidiyor.
KANATLI DEVELER
Günlerden bir gün, Nasrettin Hoca camide vaaz verirken: - "Ey cemaat", der. "Allah, deveyi kanatlý yaratmadýðý için hepimiz durmaksýzýn, sürekli þükredelim. Yoksa damlarýmýz çoktan baþýmýza yýkýlmýþtý..
ÖMRÜM YETERSE
Hoca, küçük yaþta da beklenmedik þakalar yapar, etrafýndakileri þaþýrtýrmýþ. Anasý terzi çýraklýðýna vermiþ onu. Bir, iki yýl derken, kadýncaðýz sormuþ:
"Oðlum neler öðrendin? Anlat da sevineyim."
"Olur, anacýðým." demiþ Hoca. "Þimdilik iþin yarýsýný öðrendim. Dikilmiþ þeyleri söküyorum. Ömrüm de yeterse, elbise dikmeyi de tez zamanda öðreneceðim."
DÖRT AYAKLI ÖRDEK
Bir gün, Nasrettin Hoca, camide bir vaaz veriyordu. Cemaatten bir kýþýnýn esnediðini ve bir kýsmýnýn uyukladýðýný fark etti. Bunun üzerine þöyle konuþmaya baþladý:
-Bir sabah, Akþehir'den dýþarý çýkmýþtým. Çayýn kenarýnda dört ayaklý ördekler su içiyorlardý...
Dört ayaklý ördek sözünü iþiten cemaat, gözlerini açarak Nasrettin Hoca'yý dikkatle dinlemeye baþladý. Bunun üzerine Nasrettin Hoca:
Yahu!... Siz nasýl adamlarsýnýz. Deminden beri size vaaz ediyorum, uyukluyorsunuz da, kuyruklu bir yalan uydurunca hepinizin gözleri açýldý...
AYDINLIK
Nasreddin Hoca kapýsýnýn önünde
bir þeyler aranýyormuþ. Komþularý:
-Hayrola Hoca efendi, demiþler, bir þey mi yitirdin?
-Mühürüm düþtü de...
-Nerede düþürdün? Söyle, biz de bakýverelim.
-Ýçerde düþürdüm, avluda.
-Avluda yitirilen þey sokakta aranýr mý be Hoca?
-Avlu karanlýk. Burasý daha aydýnlýk da onun için burada arýyorum!
NEREYE?
Nasreddin Hoca bir gün eþeðine binmiþ. Eþeðin inadý tutmuþ. Bir türlü eþeðin baþýný gideceði yöne çevirememiþ. Bunu gören komþusu:
-Nereye gidiyorsun Hocam, diye sormuþ.
Hoca'da:
- Eþeðin istediði yere, demiþ.
BÝZ DE KÝBÝR YOKTUR
Nasreddin Hoca'ya yapýlan þakalar tükenip bitmezdi. Akþehir'liler bir gün Hoca'ya takýlýr ve sorarlar. -Hocam senin evliyalar katýnda ulu bir kiþi olduðun söylenir aslý var mýdýr?
Hoca'nýn böyle bir iddiasý elbette yoktur ama bir kere soruldu ya cevaplar;
-Her hâlde öyle olmalý.
-Böyle kiþiler zaman zaman mucizeler göstererek bu özelliklerini herkese kanýtlar. Hoca madem kabullendin göster bir mucize görelim!
Hoca;
-Pekâla þimdi size bir numara yapalým der karþýsýnda durmakta olan çýnar aðacýna;
-Ey ulu çýnar çabuk yanýma gel!...
Tabiî ne gelen aðaç var ne giden. Hoca yürümeye baþlar aðacýn yanýna varýr. Akþehir'liler;
-Ne oldu Hoca aðacý getiremedin, kendin oraya gittin! diye gülünce,
Hoca;
-Bizde kibir yoktur, dað yürümezse abdal yürür der.
SEN EN ÝYÝSÝNÝ BÝLÝRSÝN
Nasrettin Hoca bir gün köyden þehre giderken yorulmuþ.
Tarlanýnýn kenarýndaki ceviz aðacýnýn altýnda dinleneyim demiþ.
Þöyle bir etrafýna bakýnýp aðacýn altýna uzanmýþ ve þöyle düþünmüþ:
- Ey Allah'ým gücüne sual olmaz amma, incecik kabak sapýnda kocaman kabak var,
koskocaman aðaçta küçücük ceviz var. Bu nasýl iþ deyip uykuya dalmýþ.
Aðaçtan bir ceviz hocanýn kafasýna düþüvermiþ.
Hocanýn kafasýnda ceviz büyüklüðünde bir þiþ olmuþ. Hoca hiddetle uyanmýþ ve:
- Yarabbi sen en iyisini bilirsin demiþ. Þimdi o kabak aðaçta olsaydý benim halim nolurdu
der.
Benzer Konular 
Normal
