Afacan şiir

Afacan

Ben küçükken
Ele avuca sığmayan
Afacan bir çocukmuşum
Mantar tabancamla pat pat
Gök gürültüsünü topa tutmuşum
Gökyüzünü sürmek için
Bulutları çifte koşmuşum

Eğirmişim bulutları
İplik yapmışım renk renk
Yıldızlara çorap mendil
Aydede'ye kazak örmüşüm
Dönme öğretmişim dünyaya
Hem dünyayı hem kendimi
Boşu boşuna yormuşum
Ağlayan Çocuklar